به گزارش پایگاه اطلاع رسانی صاعقه  به نقل از        باشگاه خبرنگاران جوان، امروزه بالا رفتن سن ازدواج به دلیل طولانی شدن مدت زمان تحصیل، پیدا کردن شغل مناسب و همچنین رسیدن به رفاه اجتماعی دلخواه به یک معضل تبدیل شده چرا که اقدام به ازدواج در آخرین سال های جوانی منجر به بالا رفتن تمایل زن و مرد به داشتن فقط یک فرزند خواهد شد. 

 

باورهایتان را باور نکنید 

ازجمله مهم‌ترین عللی که زوج‌های جوان به داشتن یک فرزند اکتفا می‌کنند وجود مشکلات اقتصادی و نداشتن وقت برای تربیت فرزند است. باید توجه داشت که این باور غلطی است که چرا برخی والدین به اشتباه تصور می‌کنند در صورت داشتن یک فرزند می‌توانند آینده بهتری را برای او ترسیم کنند.

 

تک فرزندی شاید بتواند سطح رفاه اجتماعی را بالا ببرد اما مهمترین عواقب آن متوجه خود کودک خواهد بود.

 

زینب شاه‌مرادی، روانشناس، می‌گوید: متاسفانه خانواده ها تصور می‌کنند با داشتن یک فرزند می‌توانند کیفیت تربیتی او را بالا ببرند و همچنین وضعیت اقتصادی‌شان را بهبود ببخشند در صورتی که حتی اگر بتوانند از نظر اقتصادی امکانات بیشتری را فراهم کنند اما این تصور غلط قطعا عواقب و مشکلاتی را به همراه خواهد داشت. 

این صاحب نظر ادامه داد: وقتی خانواده‌ها فقط به داشتن یک فرزند اکتفا می‌کنند مهم‌ترین عواقبی که هم متوجه کودک و هم والدین او می‌شود وابستگی عاطفی خواهد بود به طوریکه امکان دارد هر دو طرف(کودک و فرزند) را از حضور بیشتر در جامعه و داشتن تعاملات اجتماعی باز دارد.

 

گاهی دیده می‌شود کودک پس از رسیدن به سن مدرسه و حضور در بین همسالان خود نشانه‌هایی از سرخوردگی و عدم تمایل به بازی کردن با آن‌ها را از خود بروز می‌دهد که این مشکل در 90 درصد مواقع در کودکان تک فرزند دیده می‌شود، چراکه به دلیل زندگی و رشد در یک محیط آرام و خلوت نمی‌تواند دوری از پدر و مادرش را تحمل کند. 

 

شاه‌مرادی عقیده دارد این کودکان نسبت به کودکانی که در خانواده‌هایی با بیش از یک فرزند پرورش یافته‌اند علاوه بر اینکه نمی‌توانند در جامعه تعامل داشته باشند، از ضریب هوشی پایین‌تری نیز برخوردار هستند. چرا که این کودکان در اغلب موارد در خانواده هم بازی ندارند و یاد نگرفته‌اند چطور با دیگران ارتباط برقرار کنند.زمانی که کودک در محیطی قرار بگیرد که هم‌سن و سالان او هم حضور دارند در پی بازی کردن با آن‌ها یاد می‌گیرد که چطور اسباب‌بازی‌هایش را با آنها سهیم شود که بهترین نتیجه آن رشد اجتماعی و رشد هوشی او خواهد بود.

 

وقتی کودک حرف اول و آخر را می‌زند 

مسئله دیگر که در مورد خانواده‌های تک فرزند می‌تواند قابل بررسی باشد، این است که در اکثر این قبیل خانواده‌ها فرزند سالاری حاکم است، چرا که معیار و محور اصلی بهبود روابط والدین و فرزند برآورده ساختن سریع خواسته‌های وی است، چه بسا که دیده می‌شود والدین حتی بیشتر و بهتر از توقع کودک خواسته‌هایش را بر طرف می کنند، براین باور غلط تکیه دارند که در این بهترین روش برای تربیت فرزندم خواهد بود! اما این کودک با ورود به اجتماع دچار مشکلات متعددی خواهد شد چرا که همیشه در خانواده‌ تایید شده و طاقت عدم هماهنگی محیط با رفتار و نظراتش را ندارد . 

 

این روانشناس با بیان اینکه افسردگی یکی از نتایج قابل پیش‌بینی تک فرزندی است می‌گوید: والدین در بسیار موارد سخت‌گیری متناسب را در مقابل رفتار اشتباه کودک از خود نشان نمی‌دهند و متناسب با کار وی او را تنبیه نمی‌کنند و این کودک زمانی که به سن مدرسه می‌رسد چون مانند گذشته تایید نمی‌شود و خواسته‌هایش برآورده نمی‌شود گوشه گیر، منزوی و سرخورده خواهد شد، علاوه بر این ها با افزایش سن مشکلات بیشتری او را تهدید خواهد کرد. پس بهتر است خانواده‌ها تنها به یک فرزند اکتفا نکرده و با داشتن دو الی سه فرزند مهارت های زندگی و برقراری رابطه در اجتماع را به راحتی به وی آموزش دهند. 

 

توصیه همیشگی روانشناسان به پدرها و مادرها این است که روش‌های تربیتی کودکشان را مطابق با هم سن و سالان وی پیش ببرند و این به دلیل آن است که رفتار کودک با همسالان خود به ویژه خواهر و برادر شکل و جهت می‌گیرد، به همین دلیل والدین باید در میان نقش هدایتگر کلی را ایفا نمایند.